اسپیرومتر انگیزشی پرایما

اسپیرومتر دستگاهی است که به کمک آن میزان حجم ورود و خروج هوا را با آن می سنجند و بر اساس این سنجش، ظرفیت ریه را بررسی می کنند. عمل انجام شده توسط اسپیرومتر را اسپیرومتری می نامند و به برگه ای که دستگاه شاخص را روی آن ثبت می کند اسپیروگرام می گویند.

تمرین تنفسی یا اسپیرومتری تشویقی وسیله ای است که جهت فیزیوتراپی تنفسی در بیماران با مشکل قلبی یا حرکتی و تنفسی و نیز بعد از جراحی شکم، قلب و سینه و نیز شکستگی دنده ها مورد استفاده قرار می گیرد. بیمار باید عمل باز دم را با قدرت و مدت دار انجام دهد. در دفعات بعد باید مقدار بالا رفتن توپ و نیز مدت بالا ماندن توپ را بیشتر کند. اسپیرومتر انگیزشی و تشویقی بازدم پریما، میزان جریان هوایی را که بیمار در طول دم ایجاد می کند را اندازه گیری می نماید. بیمار باید حداقل به مدت ۳ ثانیه دم را با اسپیرومتری تشویقی انجام دهد و به این ترتیب میزان جریان هوا بر حسب سانتی متر مکعب در ثانیه به دست می‌آید.

در اسپرومتری تشویقی بازدم توپی، اگر بیمار توانست جریان هوای مناسب در دم را ایجاد کند. یک یا چند توپ در داخل محفظه‌ی مخصوص به سمت بالا حرکت می کند. برای مثال، برای بالا بردن یک توپ، بیمار باید در طول دم ۴۰۰ML/S برای بالا بردن دو توپ ۹۰۰ML/s و برای بالا بردن ۳ توپ ۱۲۰۰ML/S جریان هوا ایجاد نماید.

اسپرومترهای دارای کارایی‌های متفاوتی می‌باشند. بعضی از آن ها بر روی دم و بعضی از انواع اسپرومترها بر روی بازدم تنظیم شده‌اند. در هر دو مدل، قدرت تنفس عمیق تر، موفقیت بالاتر و قدرت تنفسی بهتر و بیشتری را نشان می‌دهد. هدف ما از استفاه از اسپرومتر انگیزشی و تشویقی بازدم، تشویق بیمار به تنفس عمیق تر، ایجاد حداکثر اتساع در برونش ها، سرفه ی موثر و پیشگیری و درمان آتلکازی به خصوص بعد از عمل جراحی قلب باز، از طریق فید بک بینایی و بر اساس تحمل، انگیزه، قدرت اراده و همکاری بیمار است.

موارد کاربرد اسپیرومتر:

کمک به تشخیص بیماری های تنفسی مثل COPD، آسم، برونشیت مزمن، نا به هنجاری قفسه سینه و بافت های ریوی
کمک به نمایش بعضی از بیماری ریوی، پاسخ به درمان یا تغییرات رشد
ایجاد یک پیش زمینه باارزش برای پیش درمانی در بیماری های ریوی.
نحوه ی استفاده:

بیمار را در حالت نشسته قرار دهید.
به بیمار آموزش دهید یک بازدم عمیق انجام دهد.
سپس قطعه دهانی را به طور کام بین لب های جمع شده قرار دهد و عمل دم را به آرامی و به طور عمیق تا حد امکان انجام دهد.
در انتهای دم، هوا را به مدت ۲ تا ۳ ثانیه نگه داشته، سپس قطعه دهانی را از دهان خارج کرده و بازدم را انجام دهد.
بین هر تنفس ۳۰ تا ۶۰ ثانیه استراحت کند تا از هیپرونتیلاسون و الکالوز تنفسی و سرگیجه پیشگیری شود.
این عمل را بین ۱۰ تا ۱۵ بار در ساعت انجام دهد.
بعد از استفاده از اسپرومتر انگیزشی و تشویقی بازدم را به خوبی شستشو دهید.